Μετά από 6 μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ το χάλι με τον ΟΑΣΘ συνεχίζεται. Για να μετακινηθείς με τα αστικά λεωφορεία περιμένεις το λιγότερο είκοσι και πολλές φορές τριάντα και σαράντα λεπτά. Δεκάδες λεωφορεία είναι ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και αναλώσιμων. Η έλλειψη προσωπικού είναι εμφανής και ιδιαίτερα στην τεχνική βάση αλλά και στους οδηγούς. Στις ώρες αιχμής η συγκοινωνία καταρρέει. Οι οδηγοί πολλές φορές γίνονται στόχος για τα χάλια της συγκοινωνίας, οι τεχνίτες εφευρίσκουν πατέντες για να κρατήσουν τα σαράβαλα αξιόμαχα, όλες οι ειδικότητες κοπιάζουν για να βγει ακόμα και αυτό το λειψό συγκοινωνιακό έργο.
Η κυβέρνηση προχωρά ολοταχώς στην ιδιωτικοποίηση του ΟΑΣΘ μέσα από το πέρασμα γραμμών του ΟΑΣΘ στα ΚΤΕΛ, δείχνοντας ότι αυτό που την ενδιαφέρει είναι να μειωθεί η κρατική επιδότηση και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που αυτό έχει στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης και κατ’ επέκταση στην καθημερινότητα της ζωής του λαού. Την ίδια περίοδο στο ΜΕΤΡΟ μετράμε νέες καθυστερήσεις στην υλοποίηση του έργου. Κι εμείς περιμένουμε ατελείωτα λεπτά στις στάσεις, στριμωχνόμαστε σαν σαρδέλες στα λεωφορεία -γεγονός που μας προσβάλει- ή πληρώνουμε (όποιος έχει) τα κόμιστρα του ταξί.
Για όλα αυτά υπάρχει υπεύθυνος.
Η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών με κριτήριο όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών αλλά τη συμβολή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία δημιουργεί εκρηκτικά προβλήματα. Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής είναι χειροπιαστές τόσο για τους εργαζόμενους στον ΟΑΣΘ όσο και για το λαό που τα έχει ανάγκη.
Αυτή την πολιτική ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στις ίδιες ράγες κινείται και η ΝΔ.
Λέμε φτάνει πια με αυτό το χάλι.
Διεκδικούμε:
- Άμεσα μείωση της τιμής του εισιτηρίου στο μισό
- Όχι στην κρατική επιδότηση των ΚΤΕΛ με εκχώρηση γραμμών από τον ΟΑΣΘ
- Δωρεάν μετακίνηση των εργαζομένων και των μαθητών τις ώρες που μετακινούνται από και προς τη δουλειά και τα σχολεία
- Συντήρηση του στόλου από μόνιμο προσωπικό
- Προσλήψεις εργαζομένων με πλήρη δικαιώματα
- Αξιοποίηση των εγχώριων δυνατοτήτων για κατασκευή νέων οχημάτων
- Συχνές, τακτικές αστικές συγκοινωνίες με ανθρώπινες συνθήκες
- Κάλυψη της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.