Συσπείρωση και ανασύνταξη του κινήματος

Συσπείρωση και ανασύνταξη του κινήματος

Στη 48ωρη απεργία στις 19 – 20 του Οκτώβρη η εργατική τάξη της χώρας μας βγήκε από μια μεγάλη αναμέτρηση. Παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από την κυβερνητική πλειοψηφία με τις πλάτες της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. – η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, οι μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα ανέδειξαν τη δύναμη, των εργαζόμενων. Νέες δυνάμεις μπήκαν στην οργάνωση, νέες ελπίδες γεννήθηκαν για την έκβαση του αγώνα.

Σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις της χώρας το Π.Α.ΜΕ. έθεσε ψηφίσματα που εγκρίθηκαν από τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Ψηφίσματα που συμπυκνώνουν, την απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι, μπροστά στις κρίσιμες στιγμές που βιώνουν αυτοί και οι οικογένειές τους, την απάντηση των συνδικάτων και συνολικά του λαού μας απέναντι σε μια πολιτική που απειλεί την ίδια την επιβίωσή του.

«Είναι ώρα να ενωθούμε κάτω από το αίτημα “Κάτω η κυβέρνηση, κάτω τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου“. Παλεύουμε για αλλαγές και διακυβέρνηση που θα υπηρετούν το λαό και όχι τα μονοπώλια.  Κάθε λεπτό που περνάει χωρίς να υπάρχει μαζική λαϊκή αντίδραση στη βαρβαρότητα δίνει πίστωση χρόνου στην ιερή συμμαχία κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ για να προετοιμάσει νέα, πιο αιματηρή επιδρομή εναντίον των δικαιωμάτων μας».

 «Ούτε ένας εργάτης κι εργάτρια έξω από τα Σωματεία, καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στις Γενικές Συνελεύσεις των Συνδικάτων, μαζικές εγγραφές νέων στα Σωματεία, εργατική – λαϊκή συμμετοχή σε κάθε μορφή κινητοποίησης, από την απεργία, την παράσταση διαμαρτυρίας, μέχρι την πικετοφορία στις γειτονιές, μέχρι τις πιο ανεβασμένες μορφές μαζικής, λαϊκής πάλης».

Συσπείρωση, συμμετοχή και δράση που κάθε μέρα, βήμα – βήμα, θα οικοδομείται ένα αρραγές εργατολαϊκό μέτωπο, για να εμποδιστούν τα μέτρα όλεθρος. Ενα παλλαϊκό μέτωπο που – όπως υπογραμμίζεται στο ψήφισμα – να θέτει εδώ και τώρα:

• Τέλος στις θυσίες για την κρίση και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.
• Καθολική ασφάλιση, ξεκούραση, ελεύθερος χρόνος, μόνιμη, σταθερή δουλειά.
• Ταξική αλληλεγγύη και φροντίδα για κάθε άνεργο.
• Ειδικά μέτρα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, της μητρότητας, της λαϊκής οικογένειας που να ανακουφίζουν από τις συνέπειες της ανισοτιμίας που καλλιεργεί το καπιταλιστικό σύστημα.
• Εξασφάλιση για τους νέους των εργατικών – λαϊκών οικογενειών σύγχρονων δικαιωμάτων στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή.
• Σύγχρονα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Να ανήκει στην εργατική τάξη και στο λαό ο πλούτος που παράγουν, με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Προϋπόθεση η ανασύνταξη του κινήματος

Ακριβώς αυτό είναι και το περιεχόμενο του δεύτερου ψηφίσματος που εγκρίθηκε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ για: «Ενα κίνημα με σωματεία μαζικά, δεμένα με τους τόπους δουλειάς που θα κινητοποιούν και θα στηρίζονται στα μέλη τους. Θα αποφασίζουν με μαζικές συλλογικές διαδικασίες και θα ενδιαφέρονται για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές λαϊκές οικογένειες. Με συσπειρωμένους τους εργαζόμενους κατά κλάδο, χωρίς τον κατακερματισμό και τη σημερινή πολυδιάσπαση, με συντονισμό και ενότητα απέναντι στους εργοδότες και τις πολυεθνικές στον κάθε κλάδο παραγωγής και των υπηρεσιών… Παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, υπηρεσία, εργοστάσιο, γιαπί, σχολειό, χωράφι, θα πρωτοστατήσουμε για την ανασύνταξη του κινήματος και την απαλλαγή του από τις ηγεσίες που στέκονται εμπόδιο σε όλα τα επίπεδα. Μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, συνελεύσεις, αρχαιρεσίες, να ξεκινήσουμε τον αγώνα για ένα συνδικαλιστικό κίνημα απαλλαγμένο από την επιρροή της εργοδοσίας, του κράτους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, για τη μαζικοποίηση και τη δημοκρατική λειτουργία των σωματείων, για την αλλαγή των συσχετισμών και την ανάδειξη ηγεσιών που θα δεσμεύονται μπροστά στην εργατική τάξη, θα δέχονται τον έλεγχό της και θα παλεύουν με συνέπεια για τα συμφέροντά της».

Σήμερα, γίνεται σε ευρύτερες μάζες εργαζομένων καθαρό ότι πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τους εκπροσώπους της ταξικής συνεργασίας και της εργοδοσίας στις γραμμές του κινήματος. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που κυριαρχούν στην ηγεσία του (ΓΕΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, και πολλά Εργατικά Κέντρα), είναι σοβαρό εμπόδιο στην ισχυροποίηση των αγώνων, του ίδιου του κινήματος.

Να αποδυναμώσουμε τους εργατοπατέρες

Υπάρχει πλέον μεγάλη εμπειρία από το ρόλο τους. Όπως σημειώνεται στο ψήφισμα: «Οι θέσεις και η τακτική αυτών των ηγεσιών αφόπλισε το συνδικαλιστικό κίνημα, έδωσε χρόνο στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του και την ΕΕ, διευκόλυνε την επίθεσή τους. Με αποτέλεσμα η εργατική τάξη να βρεθεί ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τη νέα λαίλαπα που ξέσπασε με αφορμή την κρίση. Έχουν βαριές ευθύνες για τα φαινόμενα του εργατοπατερισμού, του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, της απεργοσπασίας, του συντεχνιασμού, της εξαγοράς και των εκφυλιστικών φαινομένων που στιγματίζουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για το χαμηλό βαθμό οργάνωσης, για την απομάκρυνση χιλιάδων εργαζόμενων από τα σωματεία…    Όσο και αν την υπερασπίζονται, η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις διευρυνόμενες ανάγκες της εργατικής οικογένειας. Η ικανοποίησή τους θέτει μπροστά στο εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα το καθήκον της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.»
 

Εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο.

Εμείς μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας

όλη την παραγωγή κι εξουσία.