Ως εδώ! Η τρομοκρατία δεν θα περάσει! Ο αγώνας των εργατών, των παλικαριών, στην
Μαλαματίνα είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρει τεράστιες ευθύνες για το όργιο τρομοκρατίας και καταστολής.
Είναι ντροπή η επίθεση στον προέδρο του σωματείου Γ. Φραγγίδη καθώς και άλλων
εργαζομένων. Δε έτυχε, το ίδιο έργο ζήσαμε πρόσφατα στην cosco και στο λιμάνι της
Θεσσαλονίκης στην απεργία του Απρίλη. Σήμερα μάλιστα είδαμε και το εξής.. δυνάμεις
καταστολής, ΜΑΤ, ασφαλίτες έπιασαν δουλειά στο εργοστάσιο της Μαλαματίνα. Πέταξαν
έξω τους εργάτες και κατέλαβαν το εργοστάσιο. Να ποιοι κλείνουν τα εργοστάσια.
Απαιτούμε εδώ και τώρα να παρθούνε πίσω οι 15 απολύσεις, να γυρίσουν στην δουλειά οι
συνάδελφοι – συναγωνιστές μας.
Αυτός ο αγώνας δεν γίνεται απο μια μειοψηφία όπως λένε τα δελτία τύπου της εταιρείας.
Η μειοψηφία είναι οι ιδιοκτήτες της εταιρείας, για αυτό και δεν μπορούν να λειτουργήσουν
το εργοστάσιο, γιατί είναι μια χούφτα παράσιτα. Αυτή είναι η τάξη τους. Σε τέτοιες
μειοψηφίες το κράτος τα δίνει όλα. Οπως χάρισε και στην Μαλαματίνα για το κέρδος των
επενδυτών πάνω απο το 90% των χρεών της. Για τέτοιες μειοψηφίες φτιάχνουν
διαχρονικά νόμους οι κυβερνήσεις για ελευθερία απολύσεων, αλλαγές συμβάσεων, για
καταστολή των αγώνων των εργαζομενων.
Για τους πολλούς, για την πλειοψηφία, για τους εργάτες δηλαδή, ματ- απολύσεις- φτώχεια.
Αυτά ζουν και οι συνάδελφοι στην Μαλαματίνα: διαχρονικά μείωση μισθών πάνω απο
20%, απολύσεις για να αντικατασταθούν με φθηνότερους, υπογραφή ατομικών
συμβάσεων εργασίας ώστε ο καθένας να είναι μόνος του απέναντι στον εργοδότη.
Από την καταστολή στην Μαλαματίνα, στα πανεπιστήμια κτλ επι ΝΔ, στις αύρες, στο
ιδιώνυμο ενάντια στους πλειστηριασμούς και στα ψεύτικα τα λόγια περί κατάργησης των
ματ, επι κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτό το κράτος έχει συνέχεια.
Για αυτό και οι δικοί μας αγώνες έχουν συνέχεια και κλιμάκωση.
Το ξεκαθαρίζουμε. Φτάνει πια.
Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Του λαού η πάλη θα την σπάσει.
Και απο εδώ ρίχνουμε το σύνθημα της αντίστασης- ανασύνταξης- αντεπίθεσης.
Εδώ από την Θεσσαλονίκη της εργατιάς και των μεγάλων αγώνων.
Απο την πόλη της Φεντερασιόν που έδειξε την σημασία της οργάνωσης και ενότητας των
εργαζομένων ανεξάρτητα χρώματος και θρησκείας.
Απο έδω που στην πρωτομαγιά του 1921 οπλίτες που προορίζονταν για σφαγή στην
Μικρά Ασία, για χάρη της μεγάλης ιδέας των επιχειρηματιών, ενώθηκαν με εργάτες
οργανώνοντας διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην επιστράτευση.
Απο εδώ που το 1936 στην πόλη μας, στον ματωμένο Μάη όπου οι εργάτες με την πάλη
τους έγραψαν λαμπρές σελίδες στην ιστορία της τάξης μας. Τέτοιοι αγώνες, για τα δικιά
των πολλών, εμπνέουν και δίνουν τροφή σε πρωτεργάτες της τέχνης και του πολιτισμού
όπως ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Ρίτσος που έγραψε τον Επιταφειο και ο μεγάλος μας
συνθέτης Μ.Θεοδωράκης που τον μελοποίησε. Και από αυτό το βήμα με αφορμή τον 1
χρονο από τον θάνατο του αποτίουμε φόρο τιμής στον Μικη, που με την τέχνη του
υπηρέτησε τον λαό μας, τραγούδησε για τους λαούς όλου του κόσμου, για τα βάσανα των
εργατών και την ελπίδα.
Στην Θεσσαλονίκη του 1999 τα χρόνια του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία που κάναμε
πράξη το ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών, με τις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές-
αντιπολεμικές συγκεντρώσεις σε μια περίοδο που το ΠΑΜΕ έπαιρνε σάρκα και οστά.
Εδώ που πριν ένα χρόνο σε μια αντίστοιχη σύσκεψη σωματείων δίναμε το σάλπισμα της
αντίστασης απέναντι στον νόμο – έκτρωμα Χατζηδάκη. Νόμος, σε συνέχεια
προηγούμενων, που ανατρέπει βασικές μας κατακτήσεις. Αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ αυτός ο
νόμος θα είχε περάσει χωρίς καμία αντίδραση και είμαστε περήφανοι που σε αρκετούς
χώρους έχει μείνει στα χαρτιά.
Στο σήμερα με την μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στις 6/4 και την κατάληξη της στο
λιμάνι της Θεσσαλονίκης που έδειξε για ακόμα μια φορά ποιοι είναι στην σωστή πλευρά
της ιστορίας. Στους αγώνες που σήκωσαν τα σωματεία και άλλοι φορείς όλο το
προηγούμενο διάστημα για να μην σηκώσουν οι φασίστες κεφάλι στην Δυτική
Θεσσαλονίκη.
Απο εδώ συνεχίζουμε και δίνουμε μήνυμα αντεπίθεσης γιατί δεν πάει άλλο, η ζωή μας δεν
χωράει σε voucher και pass. Οργάνωση και αγώνας για αυξήσεις στους μισθούς και
ρεύμα- καύσιμο φτηνό για τον λαό.
Η σημερινή μας σύσκεψη μας γεμίζει αισιοδοξία και κουράγιο.
Γιατί αποτελεί συνέχεια του Ιούλη του 2022. Τότε που πάνω από 500 σωματεία, Εργατικά
Κέντρα και Ομοσπονδίες, πάνω από 2000 συνδικαλιστές από όλη την Ελλάδα,
συγκεντρώθηκαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ στον Πειραιά. Εκεί όπου εργάτες
και εργάτριες από κάθε κλάδο, από κάθε χώρο δουλειάς συζήτησαν, αντάλλαξαν πείρα, με
τις αποφάσεις τους μετέδωσαν το μήνυμα: Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η
ελπίδα, όπλο μας η αλληλεγγύη!
Είμαστε περήφανοι γιατί μαζί μας σήμερα πάνω από …. Σωματεία. Ανάμεσα τους και
συνδικάτα που όλο το προηγούμενο διάστημα συζητήθηκαν σε κάθε χώρο δουλειάς,
αποτέλεσαν παράδειγμα μαχητικότητας, έδωσαν σημαντική πείρα στους αγώνες της
εργατικής τάξης.
Τέτοια συνδικάτα όπως της Μαλαματίνας. Των οικοδόμων που μετά απο μεγάλη μάχη
υπέγραψαν ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και δίνουν την πάλη για την εφαρμογή της.
Τα λιπάσματα Καβάλας που μετά και την πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου που τους
δικαιώνει, βγαίνει το εξής συμπέρασμα: ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ακυρώσουν στην
πράξη τα αντεργατικά εκτρώματα αρκεί τα Σωματεία τους να οργανώνονται ακόμη πιο
αποτελεσματικά.
Τα πετρέλαια Καβάλας που συνεχίζουν οι εργαζόμενοι με το σωματείο τους τον αγώνα
ενάντια στις απολύσεις.
Ο Βαρβαρέσσος που οι εργάτες δεν το βάζουν κάτω, διεκδικούν αυτά που δούλεψαν και
για αυτό το λόγο ενίσχυσαν παραπάνω το σωματείο τους στις πρόσφατες αρχαιρεσίες του.
Στον ΟΣΕ που οι εργαζόμενοι δεν δέχτηκαν να μεταφέρουν πολεμικό υλικό στην Ουκρανία,
εκφράζοντας με τον καλύτερο τρόπο την ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη.
Είμαστε περήφανοι που στην σημερινή μας σύσκεψη είναι μαζί ο συνάδελφος –
συναγωνιστής Αλί Ριζά απο την γειτονική Τουρκία, μέλος του προεδρικού συμβουλίου της
ΠΣΟ. Γιατί οι εργάτες μεταξύ τους δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αλλά τους ενώνουν
πολλά. Τους ενώνει ότι αυτοί παράγουν όλο τον πλούτο, τους ενώνει η αγωνία για το
μέλλον τους, τους ενώνει ότι έχουν την δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα.
Απο εδώ δίνουμε το στίγμα της διεθνής μέρας δράσης των συνδικάτων για την ειρήνη που
οργανώνει σήμερα σε όλο τον κόσμο η ΠΣΟ. Γιατί σήμερα έχουμε την μαύρη επέτειο
έναρξης του ΒΠΠ με την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, πόλεμος που
«για το αφέντη το φαί» βύθισε στον πόνο, τον θάνατο και την δυστυχία εκατομμύρια
εργάτες και τις οικογένειες τους.
Για αυτό τα συνδικάτα είναι κρίσιμο να μπουν μπροστά στον αγώνα και να διεκδικήσουν:
Οχι άλλο αίμα εργατών για τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων.
Στοπ στα εμπάργκο και τις κυρώσεις των ιμπεριαλιστών.
Αγωνιζόμαστε για ειρήνη των λαών.
Αποδέσμευση απο ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Συναγωνιστές/ ίστριες,
Το φετινό συλλαλητήριο της ΔΕΘ είναι κρίσιμο για την συνέχεια και την κλιμάκωση
των αγώνων μας.
Πολλοί λένε για τον χειμώνα που έρχεται για τον λαό.
Τα προβλήματα είναι γνωστά με τους μισθούς ψίχουλα, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο,
την ακρίβεια με το πληθωρισμό πάνω απο το 11%.
Με την φοροληστεία του λαού να έχει χτυπήσει «κόκκινο», αφού το κράτος από εμάς
αρμέγει το 95% των φόρων, για να δίνει το καρβέλι στους μονοπωλιακούς ομίλους και σε
εμάς να επιστρέφει κάποια ψίχουλα.
Την ενεργειακή φτώχεια με ανατιμήσεις και με ρεκόρ στην τιμή του φυσικού αερίου. Τα
πανάκριβα ενοίκια με τους φοιτητές να ψάχνουν σπίτι με τα κυάλια και τις λαϊκές
οικογένειες να είναι μπροστά σε πλειστηριασμούς και εξώσεις όπως σε Συκιές, Καλαμαριά,
Τούμπα.
Την πανδημία και τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, όπως στο ΨΝΘ που για 2 μέρες δεν είχε
νερό.
Την νέα σχολική χρονιά που θα χρυσοπληρώσει η λαϊκή οικογένεια για φροντιστήρια και
όλα αυτά μέσα σε σχολεία απροστάτευτα που η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο για
τον κορονοιό.
Ολα αυτά την στιγμή που ρέει το χρήμα για την βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στον
πόλεμο της Ουκρανίας. 6,5 δις μονο το 2021 για ΝΑΤΟικές δαπάνες που βέβαια δεν έχουν
σχέση με την ασφάλεια του λαού. Για πολεμικά αεροσκάφη και φρεγάτες, για το ΝΑΤΟ
δίνουν πολλά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, τη στιγμή που για τον λαό κλείνουν νοσοκομεία
και σχολεία, κόβουν μισθούς, συντάξεις.
Παραχωρώντας υποδομές όπως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και το Γ Σώμα στρατού,
μετατρέποντας και την πόλη μας, όπως και όλη την χώρα, σε πιθανό στόχο αντιποίνων σε
συνθήκες γενίκευσης του πολέμου.
Για κάποιους βέβαια ο χειμώνας είναι καλοκαίρι.
133 απο τις 145 εισηγμένες εταιρείες αύξησαν τον κύκλο εργασιών τους κατά 25%.
Στην ενέργεια τα ΕΛΠΕ είχαν αύξηση πωλήσεων κατά 63% φτάνοντας σε ένα τρίμηνο τα
1,7 δις ευρώ. Η motor oil μέσα στο ίδιο διάστημα αύξηση τζίρου κατά 73%. Μεγάλα
εργοστάσιο μετάλλου που σχεδόν αύξησαν κατα 40% τον κύκλο εργασιών τους,
κατασκευαστικοί όμιλοι με μεγάλη άνοδο στην κερδοφορία τους και η λίστα δεν έχει
τελειωμό.
Δεν χάνουν όλοι και δεν περνάνε όλοι δύσκολα.
Για αυτά που ζούμε υπάρχουν ένοχοι.
Για την ενεργειακή φτώχεια υπάρχουν ένοχοι:
Η πολιτική της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι η αιτία που ο λαός βυθίζεται
όλο και πιο βαθιά στη μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια. Αυτή την πολιτική υλοποίησαν όλοι
όσοι κυβέρνησαν. Προώθησαν εναλλάξ την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, το
Χρηματιστήριο Ενέργειας, την απολιγνιτοποίηση, προκρίνοντας τις πανάκριβες ΑΠΕ για να
βρουν νέα πεδία κερδοφορίας οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Για τους μισθούς πείνας υπάρχουν ένοχοι:
Μαζί όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν το χέρι τους ώστε ο κατώτατος μισθός να αποφασίζεται
από την εκάστοτε κυβέρνηση και όχι ως αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Και
όλο αυτό με αρχή την «παραγωγικότητα», την «ανταγωνιστικότητα» και συνολικά η
κατάσταση της οικονομίας. Τρεις κυβερνήσεις άλλαξαν από το 2011 και ο μέσος μεικτός
μισθός από τα 1409 ευρώ γκρεμίστηκε στα 1072.
Μαζί διατήρησαν και επέκτειναν όλο το αντεργατικό πλαίσιο που αφήνει σχεδόν το 90%
των εργαζομενων εκτός οποιασδήποτε ΣΣΕ.
Μαζί ρήμαξαν τον εργάσιμο χρόνο. Οπως ο νόμος Χατζηδάκη επί ΝΔ, που απογείωσε την
διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου.
Η για την κυριακάτικη εργασία που απο τις 32 Κυριακές τον χρόνο σε μια σειρά περιοχές
με την σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ στο σήμερα, που υπουργοί της ΝΔ λένε πως το θέμα των
Κυριακών έχει ρυθμιστεί επαρκώς από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Για το ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε «πεδίο βολής φτηνό» υπάρχουν ένοχοι:
Ολοι μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25 και ΠΑΣΟΚ χειροκροτούσαν στην Βουλή τους ναζιστές
εγκληματίες του τάγματος Αζόφ.
Μαζί συναινούν στην εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο παρά τους όποιους
αστερίσκους.
Μαζί παρουσιάζουν σαν στόχο ευημερίας και για τους εργαζόμενους την γεωστρατηγική
αναβάθμιση της χώρας.
Κανένας δεν πρέπει να πιστέψει στα ψέματα των κυβερνήσεων, ότι οι ΝΑΤΟϊκές δαπάνες
είναι για την ασφάλεια της χώρας. Απόδειξη είναι, ότι αέρα στα πανιά της Τούρκικης
προκλητικότητας δίνει πρώτα απ’ όλα το ίδιο το ΝΑΤΟ, το ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει
εθνικά σύνορα και που αναγνωρίζει την Τουρκία ως βασικό παίχτη της περιοχής και
στρατηγικό εταίρο.
Τώρα είναι η ώρα οι εργάτες ενωμένοι να απορρίψουν αποπροσανατολιστικά
διλήμματα, να μην χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος.
Ολα αυτά τα χρόνια στην ΔΕΘ έχουμε ακούσει πολλά.
Το 2019 που ο πρωθυπουργός έλεγε εδώ στην Θεσσαλονίκη για “Ανάπτυξη για Όλους”. Το
2021 ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλεγε για «κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ
και κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη» με την γνωστή στάση που είχαν στην Βουλή
ψηφίζοντας τα μισά άρθρα.
Τώρα θα ακούσουμε περισσότερα από τα ξύλινα τα λόγια τα μεγάλα, λόγο και της
προεκλογικής περιόδου. Οπως τα πανηγύρια της ΝΔ περί τέλους της μεταμνημονιακής
εποπτείας. Τα ίδια «πανηγύρια» άλλωστε ζήσαμε και το 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ,
όταν «βγήκαμε από τα μνημόνια» και «η χώρα επέστρεφε στην κανονικότητα». Βέβαια, την
«κανονικότητα» αυτή τη ζούμε στο πετσί μας.
Θα ακούσουμε πολλά απο αυτά τα κόμματα και την ηγεσία της ΓΣΕΕ, για την στήριξη της
καπιταλιστικής ανάπτυξης ώστε μαζί εργοδότες και εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα όπως
λένε.
Αυτό τον δρόμο όμως τον βιώνουν οι εργάτες στα μεταλλεία Χαλκιδικής. Από την μια οι
τιμές των μετάλλων καταγράφουν ιστορικά υψηλά ρεκόρ (ο Χρυσος έφτασε τα 60 χιλιαδες
δολ το κιλό) από την άλλη οι μεταλλωρύχοι βιώνουν την εντατικοποίηση της εργασίας τους,
τη μείωση του εισοδήματος τους με την αύξηση 2% στη ΣΣΕ που δεν φτάνει ούτε για
αστείο, ενώ οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στο έργο δουλεύουν χωρίς ΣΣΕ.
Αυτή είναι η «ανάπτυξη για όλους» στον κλάδο του Τουρισμού. Ρεκόρ κερδών που
βασίζονται στην απλόχερη κρατική στήριξη για να κάνουν ανακαινίσεις, συγχωνεύσεις,
εξαγορές τα μεγάλα ξενοδοχεία. Με ζεστό χρήμα όπως το 2021 που δόθηκαν πάνω απο
800 εκ ευρώ στους «πολύπαθους» μεγαλοξενοδόχους . Στον άλλο πόλο αυτό των
εργαζομένων του κλάδου, των 14 εργασιακών σχέσεων, των μισθών που είναι μικρότεροι
και απο αυτούς πριν 10 χρόνια, αποτυπώνεται το τουριστικό θαύμα.
Για αυτή την ανάπτυξη ξεπουλάνε και σημαντικές υποδομές όπως πρόσφατα τα ναυπηγεία
Ελευσίνας. Η εξυγίανση τους προβλέπει την γνωστή συνταγή: απολύσεις, αλλαγές
εργασιακών σχέσεων, διαγραφή χρεών και πλήθος προνομίων ώστε να μπορεί και ο
καημένος επενδυτής να βγάλει το κατιτίς του. Τόσο πολύ διαφωνούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που
χθες μαζί, χέρι χέρι, ψήφισαν από κοινού το νομοσχέδιο έκτρωμα.
Αυτό προϋποθέτει η ανάπτυξη τους. Φθηνότερους εργάτες για να πλουτίζουν οι λίγοι.
Για αυτό και δεν χωράει καμμία καθυστέρηση στην οργάνωση της πάλης μας.
Γιατι η ζωή μας δεν χωράει σε ψίχουλα σαν αυτά που έρχεται να δώσει ο πρωθυπουργός
με βάση τις «αντοχές της οικονομίας», που σημαίνει με βάση το να μην χάσουν ευρώ από
τα κέρδη τους οι καπιταλιστές. Όλοι θυμόμαστε το ρηξικέλευθο περσινό μέτρο των… 50gb,
για την «ανακούφιση της νεολαίας».
Η φημολογούμενη αύξηση τους κατώτατου μισθού στα 751 απο το 2023, τι σημαίνει στην
πράξη; Σημαίνει να φτάσει ο μισθός στα επίπεδα του 2010 ενώ οι τιμές σε όλα έχουν
αυξηθεί στα ουράνια.
Αντίστοιχα και το λεγόμενο στεγαστικό πρόγραμμα για νέα ζευγάρια είναι στην ουσία
επιδότηση σε κατασκευαστικούς ομίλους.
Καμμιά αναμονή ότι μια κυβερνητική εναλλαγή σε αυτά τα πλαίσια, θα δώσει λύση
στα προβλήματα μας.
Δοκιμάσαμε κάθε είδους: αυτοδύναμες κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, δήθεν αριστερές,
εθνικής ενότητας, με δύο και τρία κόμματα, τεχνοκρατών. Τα αποτελέσματα γνωστά. Τότε
μας έλεγαν έχουμε κρίση. Τώρα το τροπάρι αλλάζει λέγοντας ότι έχουμε έκτακτες
συνθήκες. Ολα αυτά ώστε να μπεί πάγος στις διεκδικήσεις. Όσες φορές ο λαός πόνταρε
στο μικρότερο κακό, τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Απογοήτευση, μοιρολατρία, αναμονή.
Καμμιά ελπίδα από χρεωκοπημένες δυνάμεις στο εργατικό κίνημα όπως οι ηγεσίες
σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έλεγε πέρσι μπροστά στη ΔΕΘ για ετήσιο μνημόσυνο και
ακτιβισμούς. Τα προηγούμενα χρόνια δεν έκαναν ούτε συλλαλητήριο, με τη δικαιολογία
της πανδημίας. Αυτοί τώρα θα οργανώσουν τον αγώνα;
Πάει πολύ να θεωρεί ότι "κρατάει ψηλά τη σημαία των διεκδικήσεων" την στιγμή που
καλλιεργεί σταθερά τον συμβιβασμό και την υπονόμευση των εργατικών λαϊκών αγώνων,
σπέρνοντας την αυταπάτη ότι μπορεί να διαπραγματευτεί ως ισότιμο μέλος με
βιομηχάνους και μεγαλοξενοδόχους.
Οι εργαζόμενοι να τους κάνουν πέρα, όπως κάνουν ακόμα πιο συστηματικά από τον
Γενάρη του 2017 που έχουν γίνει 9 πανελλαδικές – πανεργατικές απεργίες χωρίς τη
συμμετοχή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Τώρα είναι η ώρα να μπουν οι διεκδικήσεις μας και οι ανάγκες μας στην πρώτη
γραμμή. Αυτό είναι το νέο και το ελπιδοφόρο.
Οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρονιά έχουν αποκτήσει πείρα που αποδεικνύει ότι όταν δεν
το βάζουν κάτω, όταν οργανώνονται, όταν γίνονται μια γροθιά, όταν διεκδικούν από την
εργοδοσία, τότε γεννιέται και η ελπίδα, παίρνουν ανάσες, κερδίζουν χρόνο, ώστε από
καλύτερες θέσεις να αντιπαλέψουν αρνητικές εξελίξεις και να ανοίξουν δρόμο για να
ζήσουν όπως πρέπει τον 21ο αιώνα.
Οι εργαζόμενοι στα Λιπάσματα Καβάλας, στην cosco, στους οικοδόμους, στην ΛΑΡΚΟ,
στην efood, στην Μαλαματίνα, σε τουρισμό και εστίαση όπως στην Σαντορίνη όπου
υπέγραψαν ΣΣΕ τι κοινό είχαν:
δεν έκατσαν «στα αυγά τους», δεν δέχτηκαν σαν γραφτό τις απολύσεις, την απληρωσία,
την χειροτέρευση των όρων ζωής τους.
Δεν περίμεναν κάποιον «σωτήρα» να τους λύσει τα προβλήματα τους αλλά πίστεψαν στην
δύναμη των εργαζομένων, στην οργάνωση στα σωματεία, στην αλληλεγγύη.
Δεν κρατούσαν στάση αναμονής στις εξελίξεις, δεν ανέβαλαν την πάλη τους περιμένοντας
κυβερνητικές εναλλαγές αλλά άμεσα, χωρίς να χαθεί χρόνος οργάνωσαν τον αγώνα τους
για τα δίκια τους.
Δεν έσκυψαν το κεφάλι στο τί είναι νόμιμο και τί όχι, αλλά με την δράση τους έκαναν
κουρελόχαρτο αντεργατικούς νόμους και σχεδιασμούς όπως για το σάρωμα
συνδικαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Για να αντιμετωπίσουμε αυτά που έρχονται, για να βάλουμε φρένο στον δύσκολο χειμώνα
που μας ετοιμάζουν, για να κάνουμε αφόρητο τον χειμώνα αυτών που μας ρημάζουν την
ζωή, για να μπορέσουμε να ανασάνουμε, για να βγει η εργατική τάξη στην αντεπίθεση,
τώρα – σήμερα χρειάζεται:
Ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο. Θα διεκδικεί σύγχρονους όρους εργασίας, με σταθερό ημερήσιο
χρόνο εργασίας, με αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, με διεύρυνση των
κοινωνικών παροχών, για μείωση του εργάσιμου χρόνου, αίτημα υπερώριμο. Γιατί εμείς
παράγουμε όλο τον πλούτο. Γιατί χωρίς τους εργάτες γρανάζι δεν γυρνά.
Με συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα ενώνουν τους εργαζόμενους, θα υπερασπίζονται
τις ζωντανές διαδικασίες με την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων. Σωματεία ανοιχτά και
δημοκρατικά, πόλος έλξης για τους νέους εργαζόμενους.
Κίνημα αντεπίθεσης και όχι ηττοπάθειας και συμβιβασμού. Συνδικαλιστικές οργανώσεις
ανεξάρτητες από τις δαγκάνες της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων της, με ανοιχτό
μέτωπο απέναντι τους, μακρυά απο τον γραφειοκρατισμό.
Κίνημα που θα πηγαίνει τον αγώνα ένα βήμα παραπέρα, προτάσσοντας συνολικά
αιτήματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που
υπάρχουν με βάση την επιστήμη και την τεχνολογία.
Κίνημα που θα βρίσκεται πλάι στης γης τους κολασμένους και κατατρεγμένους, με γνήσια
διεθνιστική αλληλεγγύη, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Αυτό φοβούνται η εργοδοσία, το κράτος τους και οι κυβερνήσεις. Οι εικόνες από πολλές
χώρες όπως πρόσφατα στην Μεγάλη Βρετανία, στην Ολλανδία, στην Ισπανία, στις ΗΠΑ
με τις μεγάλες απεργίες δείχνουν πώς το καζάνι βράζει. Αυτοί οι αγώνες είναι κάτι το
ελπιδοφόρο. Δείχνουν ότι η εργατική τάξη δεν είπε την τελευταία της λέξη και ότι ο λαός θα
γράψει την δική του ιστορία, τις δικές του εξελίξεις.
Αυτό το ξέρουν. Για αυτό και βάζουν πρόσθετα εμπόδια στην οργάνωση και τους αγώνες
τη εργατικής τάξης. Για αυτό έχουν στήσει ένα πυκνό δίκτυο παρακολουθήσεων με τις
πλάτες όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ με στόχο να προλάβουν όσο μπορούν το λαϊκό
ποτάμι. Για αυτό στοχοποιούν την δράση των συνδικάτων.
Τις λαϊκές ελευθερίες μόνο τα συνδικάτα μπορούν να τις περιφρουρήσουν όπως έδειξαν
και οι μεγάλες κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στην Πρωτομαγιά του 2020 και στο Πολυτεχνείο
που η κυβέρνηση με πρόσχημα την πανδημία ήθελε να μην γίνουν. Δεν τους πέρασε και
δεν θα τους περάσει.
Καλούμε όλα τα σωματεία, συνδικαλιστές και εργαζόμενους μπροστά στην ΔΕΘ.
Να δυναμώσει ο διεκδικητικός αγώνας
• Για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις πάνω από το ύψος του πληθωρισμού, για
την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών μας. Για γενναία μείωση τιμών σε βασικά είδη ,
στο ρεύμα, στη θέρμανση, στα καύσιμα. Διαγραφή χρεών, κανένα εργατικό – λαϊκό σπίτι
χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα.
• Γιατί σήμερα δε μπορούμε να παρακολουθούμε με ουδετερότητα τα πολεμικά σφαγεία
που δυναμώνουν στην Ουκρανία ούτε να παίρνουμε θέση με τον έναν ή τον άλλο ληστή
στην αρπαγή του πλούτου των λαών.
• Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ως τετελεσμένο γεγονός την ποινικοποίηση της
συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας, να παρακολουθούμε τις αντεργατικές
ανατροπές να διαδέχονται η μία την άλλην, να βλέπουμε τα εργατικά δικαιώματα να
συρρικνώνονται.
Γιατί είναι ανάγκη σήμερα να δυναμώσει ο αγώνας στους χώρους δουλειάς, στους
κλάδους, να δυναμώσει η αντεπίθεση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, να ριζώσει
η οργανωμένη εργατική απάντηση παντού!
Μπροστά στα προβλήματα που έχουμε και θεριεύουν, στην προσπάθεια που κάνουν ώστε
να παρουσιάσουν ότι τίποτε δεν αλλάζει, στο κλίμα αναμονής που καλλιεργούν εμείς λέμε:
Υπάρχει λύση. Οργάνωση- αγώνας- αντεπίθεση. Το ΠΑΜΕ οργανώνει νέους πιο μαζικούς
και μαχητικούς αγώνες για αυτό και είναι καρφί στο μάτι εργοδοσίας και κυβερνήσεων.
Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να πυκνώσουν παντού τις εστίες αντίστασης
ώστε να κλιμακώσουμε την πάλη μας με απεργιακή απάντηση μέσα στον Οκτώβρη. Γιατί
μόνο αυτός ο δρόμος διασφαλίζει τα δικαιώματα μας. Γιατί χωρίς εμάς τίποτα δεν κινείται
και έχουμε την δύναμη να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση.
Ολοι μαζι στις 10/9 στην πλατεία ΧΑΝΘ!