Δίνουμε όλοι μαζί, με όπλα το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και το σύνθημα “Μπροστά οι δικές μας ανάγκες”, δυναμική απάντηση σε όσους μας θέλουν συνένοχους στο μέλλον που ετοιμάζουν για μας και τα παιδιά μας.
Γιατί νέες δυσκολίες είναι μπροστά μας. Η “δίκαιη ανάπτυξη” δεν αφορά εμάς τους εργαζόμενους, αλλά τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Γιατί επιδιώκουμε να σπάσει η απογοήτευση, αλλά και η τρομοκρατία που εξαπολύει η εργοδοσία. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία, που είναι ανώτερη μορφή συλλογικής πάλης, μπορεί να σπάσει το φόβο του κάθε εργάτη μπροστά στο αφεντικό.
Γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για 400 ευρώ. Γιατί θέλουμε Συλλογικές Συμβάσεις που θα ικανοποιούν τις ανάγκες των οικογενειών μας σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, υποχρεωτικές για όλες τις επιχειρήσεις, χωρίς τερτίπια και εμπόδια από τη μεγαλοεργοδοσία.
Για να εμποδίσουμε τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση, όπως προβλέπει ο νόμος Βρούτση που ξαναψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ). Για να επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και να μπορούμε με τον αγώνα μας να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις.
Γιατί οι άνεργοι δεν μπορούν να ζήσουν με 300 ευρώ επίδομα ανεργίας κι αυτά για ελάχιστους από μας. Για να αυξηθούν το επίδομα ανεργίας και ο χρόνος επιδότησης, να το παίρνουν όλοι οι άνεργοι, χωρίς προϋποθέσεις. Για να καταργηθούν τα δουλεμπορικά γραφεία που εκμεταλλεύονται την ανάγκη μας για δουλειά και όλες οι ελαστικές μορφές εργασίας.
Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα με τη θηλιά της ανασφάλειας, αν θα έχουμε δουλειά όλη τη βδομάδα, αν θα πάρουμε τα δεδουλευμένα, αν θα μας απολύσουν. Για να απαιτήσουμε σταθερή και μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα.
Γιατί θέλουμε να μπορούμε όταν ασθενήσουμε να έχουμε δωρεάν περίθαλψη και φάρμακα. Να μην πεθαίνουμε στην αναζήτηση για ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο, να μη μας αναγκάζουν να ακριβοπληρώνουμε για θεραπείες, εξετάσεις, για πρόληψη και διάγνωση ασθενειών.
Γιατί οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία δεν έχουν εκπαιδευτικό προσωπικό, δεν έχουν υποδομές. Για να είναι η μόρφωση των παιδιών μας δικαίωμα και να μην πληρώνουμε χιλιάδες ευρώ για αποσπασματική γνώση, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των μονοπωλίων.
Γιατί την ώρα που κυβέρνηση, ΕΕ και τα μονοπώλια επιτίθενται και παίρνουν νέα μέτρα, την ίδια ώρα απλόχερα δίνουν στο κεφάλαιο νέες φοροαπαλλαγές, νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές, περισσότερα κίνητρα στο όνομα των επενδύσεων, όπως προβλέπει άλλωστε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού.
Γιατί η ιδιωτικοποίηση του νερού, της Ενέργειας, της Υγείας, της Παιδείας, των μεταφορών, των λιμανιών θα φέρει ακόμη περισσότερα βάσανα στη ζωή όλων μας, με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια, με χειροτέρευση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Γιατί ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη είναι τόσος που όχι μόνο επαρκεί, αλλά και περισσεύει για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες. Γιατί η εξέλιξη των τεχνολογιών και της επιστήμης είναι τέτοια που μπορεί να εξασφαλίσει υψηλό επίπεδο διαβίωσης για όλο το λαό, αρκεί να μην είναι στα χέρια μιας χούφτας μονοπωλίων.
Γιατί για μας η απεργία “δεν έφαγε τα ψωμιά της”, όπως ισχυρίζεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που έχει πει “ναι σε όλα” όσα θέλουν το μεγάλο κεφάλαιο, η ΕΕ, η κάθε κυβέρνηση που πέρασε από αυτόν τον τόπο τα τελευταία 30 χρόνια.
Γιατί με την απεργία μας αναδεικνύουμε πώς πρέπει να οργανωθεί ο αγώνας και ποια είναι η διέξοδος. Γιατί για μας, μόνο η δύναμη της συλλογικής πάλης, του ταξικού αγώνα δίνει ελπίδα, αποφασιστικότητα, προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον.
Γιατί οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να απομονωθούν αποφασιστικά από τους εργαζόμενους. Οι δυνάμεις αυτές βάζουν εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, έχουν τεράστιες ευθύνες. Η κατάσταση μέσα στο εργατικό κίνημα θα ήταν καλύτερη, αν δεν έβαζε εμπόδια ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός αυτών των παρατάξεων.
Τώρα χρειάζεται να τους βάλουμε εμπόδια, να περιορίσουμε τη δύναμή τους, να απομονωθούν.
Αυτή η στάση όλων των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ) είναι αντίστοιχη και στο Εργατικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης που σε λίγες μέρες στις 8, 9, 11 Νοέμβρη θα διεξαχθεί το συνέδριο του ΕΚΘ.
Ένα ΕΚ που έβαλε πλάτη να περάσουν σε κάποιες επιχειρήσεις να γίνουν οι μειώσεις μισθών, σε άλλες να μην οργανωθεί καμία πάλη ενάντια σε απολύσεις ή κλείσιμο.
Μια πλειοψηφία που πλειοδοτεί στην πολυδιάσπαση στους χώρους δουλειάς (3 σωματεία στο Μετρό), που δημιούργησε σωματεία-χωνιά (εργαζόμενοι εργολαβικές επιχειρήσεις, εργαζόμενοι στην προώθηση πωλήσεων) για να διαμορφώνει αντίστοιχους συσχετισμούς.
Μια πλειοψηφία που καλλιέργησε τη λογική ότι οι απεργίες δεν έχουν αποτελέσματα, ότι εργάτες και εργοδότες έχουν κοινά συμφέροντα, ότι η λύση στα προβλήματά μας είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας το εργατικό κίνημα να απαλλαγεί από τον εργατοπατερισμό, από τις δυνάμεις εκείνες που έχουν γαντζωθεί στα συνδικάτα, κάνοντας καριέρα με το αζημίωτο ή εκτελούν αποστολή εξυπηρέτησης της γραμμής υποταγής της εργατικής τάξης.
Απάντηση να πάρουν οι εργατοπατέρες με τις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.
Όλοι στον αγώνα. Μπροστά οι δικές μας ανάγκες.
Διεκδικούμε:
- Κατάργηση του νόμου Αχτσιόγλου – Βρούτση που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Επαναφορά των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους.
- Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους.
- Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές.
- Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
- Δημόσια καθολική υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ, στο 80% του κατώτερου μισθού.
- Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Να σταματήσουν όλες οι διώξεις!
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
- Απαιτούμε υποδομές εδώ και τώρα, αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής θωράκισης για να μην πνιγόμαστε με την πρώτη βροχή, να μην καιγόμαστε το καλοκαίρι.
- Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Δεν ανεχόμαστε να γίνει η χώρα μας αεροπλανοφόρο για επεμβάσεις. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γείτονες λαούς. Έχουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ανάγκες».