ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ-ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΚΑΤΕΡΓΑΣΙΑΣ ΞΥΛΟΥ Ν. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 32 Ε.Κ.Θ. Τ.Κ. 546 31

 4oς ΟΡΟΦΟΣ, ΓΡΑΦΕΙΟ 4

ΤΗΛ: (6977288801)

Ε-mail: syndxylouthess@gmail.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ 

Το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την περιστολή των διαδηλώσεων που κατατέθηκε στη Βουλή, θα βρει απέναντι τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, που οργανώνουν ήδη την απάντησή τους.

Ο στόχος του είναι προφανής: Να βάλει επιπλέον εμπόδια στη λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση, να βάλει στο γύψο τους αγώνες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, όπως προσπάθησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Η κυβέρνηση λέει ψέματα ότι με το νομοσχέδιο διασφαλίζει το «δικαίωμα του συνέρχεσθαι». Το ακριβώς αντίθετο επιδιώκει και την ίδια ώρα σκόπιμα προσπαθεί να παραπλανήσει με το «διαδηλωσόμετρο» και να καλλιεργήσει εφησυχασμό, λέγοντας ότι οι αυστηροί περιορισμοί και οι απαγορεύσεις δεν ισχύουν για τις μαζικές κινητοποιήσεις, αλλά μόνο για τις ολιγομελείς, που προκαλούν «ασύμμετρη ταλαιπωρία» σε όσους δουλεύουν ή κινούνται στο κέντρο.

Η αλήθεια είναι ότι στο στόχαστρο μπαίνουν συνολικά οι διαδηλώσεις και κυρίως οι μαζικές εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις, που αποτελούν στόχο της κρατικής καταστολής απ’ όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

Μετά από μια πρώτη απόπειρα με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η προεργασία εντάθηκε από το 2012, με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου Αθήνας, ο οποίος διαμαρτυρόταν ότι την προηγούμενη χρονιά (2011) στο κέντρο της Αθήνας γίνονταν καθημερινά τρεις συγκεντρώσεις ή πορείες κατά μέσο όρο. Με πρόσχημα τον «εξορθολογισμό» των διαδηλώσεων, ζήτησε τότε από μια «επιστημονική επιτροπή» να συντάξει ένα σχέδιο νόμου, που ο κορμός του διατηρήθηκε αναλλοίωτος μέχρι σήμερα.

Μόνο που όταν «γεννήθηκε» η ιδέα και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το νομοσχέδιο, το εργατικό – λαϊκό κίνημα έδινε τη μάχη με μαζικές απεργιακές και άλλες διαδηλώσεις ενάντια σε απολύσεις και περικοπές, ενάντια στο ξεθεμέλιωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ενάντια στην προσπάθεια του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων να φορτώσουν την κρίση στο λαό, με το 1ο μνημόνιο που είχε ήδη ψηφιστεί το 2010 και τα άλλα δύο που ακολούθησαν.

Στο δρόμο δεν βρίσκονταν τότε «μερικές δεκάδες διαμαρτυρόμενοι», αλλά δεκάδες χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές. Σύμφωνα με την καταγραφή του ΠΑΜΕ, το 2011 έγιναν 7 πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες, οι δύο από αυτές 48ωρες, με πολύ μεγάλη συμμετοχή και με αντίστοιχα απεργιακά συλλαλητήρια στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις.

Οργανώθηκαν από ταξικά σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πάνω από 15 μεγάλα συλλαλητήρια. Είναι η χρονιά  (2011)που ξεκίνησε ο πολύμηνος απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών, η χρονιά που η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα χτυπήθηκε από προβοκάτορες και τις δυνάμεις καταστολής, με αποτέλεσμα το θάνατο του οικοδόμου συνδικαλιστή Δ. Κοτζαρίδη.

Την ίδια χρονιά, έγιναν περισσότερες από 440 απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις σε κλάδους και χώρους δουλειάς για οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, σε πολλές περιπτώσεις για την ίδια την επιβίωσή τους. Πάνω από 180 απ’ αυτές είχαν επίκεντρο την Αττική.

Ομως, και όλα τα χρόνια που ακολούθησαν στο στόχαστρο της καταστολής, του χτυπήματος από τα ΜΑΤ και τις άλλες δυνάμεις καταστολής, πολλές φορές σε συνεργασία με προβοκατόρικους και παρακρατικούς μηχανισμούς, βρέθηκαν μαζικά, ογκώδη συλλαλητήρια, απεργιακές διαδηλώσεις. Με σχετικά πρόσφατο παράδειγμα το βάναυσο χτύπημα του συλλαλητηρίου ενάντια στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Πομπέο, στην Αθήνα, τον περασμένο Οκτώβρη. Δηλαδή, το «διαδηλωσόμετρο» λειτουργεί ήδη και τα κριτήρια είναι αμιγώς πολιτικά…

Αυτό και μόνο είναι αποκαλυπτικό για τις προθέσεις και της σημερινής κυβέρνησης, για τα ψέματα που λέει ότι δεν στοχοποιεί τις μαζικές διαδηλώσεις.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Οπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα, τα συνδικάτα βρίσκονται σε θέση μάχης για να αποκαλύψουν τις πραγματικές στοχεύσεις του νομοσχεδίου, να απαιτήσουν την απόσυρσή του τώρα και οργανωμένα να το ακυρώσουν στην πράξη. Ας το πάρουν χαμπάρι: Η φωνή του λαού δεν φιμώνεται, όσα νομοσχέδια κι αν φέρουν!

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ