Γύρισε ένας χρόνος από την εμφάνιση του κορονοϊού στη χώρα μας και είναι σαν να μην πέρασε μία μέρα, αν κρίνει κανείς σε τι κατάσταση βρήκε η πανδημία το Ε.Σ.Υ και πώς το διαπερνά τώρα.
Ένα σύστημα υγείας βαθιά υποστελεχωμένο, υποχρηματοδοτούμενο αλλά με συγκεκριμένη ρότα τροχιοδρομημένο στις ράγες των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων και των εδώ πολιτικών.
Δομές και νοσοκομεία -επιχειρήσεις με αυτοχρηματοδότηση, έσοδα, μειώσεις κόστους, αναδιοργάνωση με στόχευση την αύξηση των εσόδων με ταυτόχρονα ξεφόρτωμα καθετί μη κερδοφόρο. Αυτή η στοχοπροσήλωση οδηγεί αντικειμενικά πλέον την κυβέρνηση να μην μπαίνει καν στη λογική της ενίσχυσης της Δημόσιας Υγείας με αύξηση των δαπανών, μαζικές προσλήψεις. Η “σταγόνα στον ωκεανό” ενίσχυση με επικουρικούς το προηγούμενο διάστημα ήταν και παραμένει μέρος της στοχοθεσία τους· σταδιακή αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού με φτηνό, ευέλικτο, δυνητικά χειραγωγούμενο και προπαντός χρονοπροσδιορισμένο.
Αν αυτή η περίοδος με την αναγκαιότητα που εκφράζει δεν πιέζει την κυβέρνηση να ενισχύσει και συνεχίζει να βάζει τη ζωή του λαού στο ζύγι του κόστους, μονοδρομικά φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η δράση της δεν διακρίνεται από ανικανότητα και προχειρότητα, όπως “γλυκά” επιχειρηματολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από βαθειά πίστη για το τι ακριβώς θέλει να αφήσει.
Τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης δοκιμάστηκαν σκληρά στο δεύτερο κύμα Νοέμβρη -Δεκέμβρη μετατράπηκαν και διατηρούν μέχρι και σήμερα αυτό το “πλεονέκτημα” ως δομές μιας νόσου.
Τα χιλιάδες χαμένα ραντεβού των τακτικών εξωτερικών ιατρείων, οι ανενεργές χειρουργικές αίθουσες οι ατέλειωτες μη πραγματοποιήσιμες απεικονιστικές εξετάσεις και άλλες τόσες γενικές εξετάσεις δείχνουν το δάσος αλλά δεν φανερώνουν το κανονικό μέγεθος της ανάγκης του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.
Η συννοσηρότητα ως πράξη μπήκε στη ζωή του λαού και γίνεται πλέον μετρήσιμη έννοια.
Ένα στοιχείο που χρήζει προσοχής είναι οι εργασιακές συνθήκες των υγειονομικών. Ήταν στραβό το κλίμα της υποστελέχωσης έρχεται η νόσηση του εργαζόμενου μαζί με την καραντίνα και το αποτελειώνουν. Η εντατικοποίηση τερματίζει κάθε κοντέρ δουλειάς, οι μετακινήσεις εργαζομένων ανάμεσα σε κέντρα Υγείας, νοσοκομεία αλλά και εντός νοσοκομείου, από κλινική σε κλινική περισσότερο θυμίζει ποδοσφαιρικό αγώνα με αλλαγές από τον πάγκο. Δίκην αστεϊσμού βέβαια ο ποδοσφαιρικός αγώνας αλλά σοβαρότατο είναι το γεγονός ότι πολλές φορές η ποιότητα στις υπηρεσίες και στη φροντίδα μπαίνουν υπό αμφισβήτηση. Διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ είναι μέρος και δείγμα αυτής της αμφισβητούμενης φροντίδας. Η εμφάνιση συνεχώς διασποράς του ιού ανάμεσα στους ασθενείς είναι επίσης ένα άλλο δείγμα. Πώς να απαιτείς, που και αυτό το κάνεις, να τηρούνται τα μέτρα ατομικής προστασίας, όταν τα τμήματα λειτουργούν με δυο και τρεις νοσηλευτές. Εύκολη και η στοχοποίηση και η δακτυλοδειξία διοικούντων και κυβέρνησης, κομμάτι και αυτό της ατομικής ευθύνης.
Και επειδή “όλα τα είχε η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε” ήρθε η κυβέρνηση και ενισχύει τη μαντική ικανότητα του λαού διευρύνοντας τις διαδικασίες της αυτοεξέτασης και της αυτοδιάγνωσης. Προμοτάρει τα self tests για να μπορέσει να κρύψει τις ελλείψεις στις δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας, να ενισχύσει την ατομική ευθύνη αλλά ταυτόχρονα να ευχαριστήσει και τις ορέξεις μεγάλων ομίλων στο χώρο.
Στην αντίπερα όχθη μεγάλες κλινικές “κοσμούν” τη Θεσσαλονίκη αυξάνοντας την κερδοφορία ενώ αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά. Ενίοτε επιστρέφουν και ως χορηγοί του δημοσίου προσφέροντας καθρεφτάκια και χάντρες.
Έστω και στο και πέντε η κυβέρνηση να υιοθετήσει τις αποφάσεις εκατοντάδων σωματείων ανάμεσά τους και του δικού μας για πλήρη επίταξη του ιδιωτικού τομέα, κλινικών διαγνωστικών κέντρων. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι επικουρικοί συνάδελφοι και να καλυφθούν όλα τα χρονίζοντα κενά.
Τετάρτη 7/4 στις 10πμ μέρα διαμαρτυρίας με συγκέντρωση στην είσοδο του νοσοκομείου.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ.ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ