Για την επιβολή πολιτικής επιστράτευσης και την επίταξη απεργών

Η κυβέρνηση μετά από κάθε διάγγελμα του πρωθυπουργού φέρνει και έναν νόμο με τη διαδικασία της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, για το ξήλωμα των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, τον οποίο επιδιώκει να περνάει στα «ψιλά».

Όσα μέτρα είχε νομοθετήσει η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα και σχεδίαζε να τα ολοκληρώσει αυτές τις μέρες χωρίς να υπολογίζει στην εμφάνιση του κορονοϊού, τα φέρνει σήμερα με τον πιο προκλητικό τρόπο, αξιοποιώντας την πανδημία, με στόχο να τα συνηθίσουν οι εργαζόμενοι.(από την πράξη νομοθετικού περιεχομένου)

Η πολιτική επιστράτευση και η επίταξη απεργών είχε αρθεί τα προηγούμενα χρόνια, κάτω από τους αγώνες των εργαζομένων.

Την ίδια στιγμή που υπάρχουν καταγγελίες για την πλήρη ασυδοσία εργοδοτών εν μέσω πανδημίας..

  • με τον καταιγισμό απολύσεων άνευ προηγουμένου με πάνω από 40000 σε 10 μέρες
  • με μονομερείς εργοδοτικές ενέργειες συνθλίβοντας μισθούς και εργασιακές σχέσεις
  • με το συντριπτικό χτύπημα των δικαιωμάτων σε εργαζόμενους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, τους οποίους κρατούν μαντρωμένους στη δουλειά, χωρίς άδειες εις βάρος της υγείας τους
  • με την εντατικοποίηση της εργασίας στα όρια της φυσικής εξάντλησης
  • με την ολική ανυπαρξία μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς όταν κατά τα άλλα απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των 10 ανθρώπων

…όλα τα παραπάνω οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν μπορούν να τα καταγγείλουν πουθενά καθώς όλοι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι απόντες και με λουκέτο αλλά απειλούνται στην ουσία με φυλάκιση αν αντιδράσουν.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος για τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία. Φοβάται η κυβέρνηση το ενδεχόμενο να υπάρξουν σε συνθήκες πανδημίας, εργατικοί αγώνες που θα πάνε κόντρα στην προστασία της Δημόσιας υγείας και στην ανάγκη να προφυλαχτεί η υγεία του λαού;;; Όχι, είναι μέτρο για να μείνει το επόμενο διάστημα. Η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει εργασιακό καθεστώς γαλέρας με τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες στο γύψο, με τα εργατικά-λαικα δικαιώματα σε καραντίνα. Η μόνη χρησιμότητα του συγκεκριμένου άρθρου είναι να αφήσει πλήρως ελευθέρα τα χέρια της εργοδοσίας, για να κάνει ότι θέλει μέσα στους χώρους δουλειάς.

Ο καπιταλισμός αποδεικνύει για μια ακόμη φορά με τραγικό τρόπο στο παράδειγμα της Βόρειας Ιταλίας και μετά από πολλές καταγγελίες, ότι δεν σέβεται τις ανθρώπινες ανάγκες αλλά, το χρηματικό κέρδος.. 

Χιλιάδες ίσως ζωές θα είχαν ήδη σωθεί αν δεν επέμεναν οι επιχειρήσεις και βιομηχανίες

να λειτουργούν “κανονικά” σε βάρος των οδηγιών για την προάσπιση της υγείας των εργαζομένων και της κοινωνίας

Είναι αδίστακτοι! Ο στόχος είναι να κλείσουν τα στόματα!

Καλούμε σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Για το Δ.Σ. της Δ΄ Ε.Λ.Μ.Ε.