Διεκδικούμε μέτρα ασφαλείας και δουλειά με δικαιώματα!
Με αφορμή τον κορωνοϊό οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, αλλά και σε όλους τους κλάδους βρεθήκαμε ενώπιον μιας κατάστασης άνευ προηγουμένου. Μαζί με την εντατικοποίηση που χτύπησε κόκκινο, φορτωθήκαμε τις συνέπειες μιας κατάστασης που φώναζε από παντού ότι όπως πληρώσαμε την κρίση και την ανάπτυξη που ακολούθησε, τώρα οι εργαζόμενοι θα πληρώσουμε και τον κορωνοϊό. Απολύσεις με συνοπτικές διαδικασίες, ελλειπή έως ανύπαρκτα μέτρα προστασίας των εργαζομένων, πιέσεις για μη χρήση της άδειας ειδικού σκοπού. ήταν μερικά μόνο από αυτά που ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες.
Ταυτόχρονα, οι μεγαλοεργοδότες του κλάδου είδαν σε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης μια ευκαιρία να περάσουν με τη στήριξη της κυβέρνησης όλους τους σχεδιασμούς που ήθελαν να περάσουν το προηγούμενο διάστημα. Από αντεργατικές αλλαγές, όπως άνοιγμα τις Κυριακές, αλλαγές στο ωράριο, αναστολή συμβάσεων εργασίας, έως μέτρα περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης, όπως η πολιτική επιστράτευση των απεργών! Μέτρα που από ό,τι φαίνεται έρχονται για να μείνουν.
Και φυσικά, σαν αναγκαίο συμπλήρωμα αυτής της κατάστασης ακούμε το «όλοι (δηλαδή εργοδότες και εργαζόμενοι) μαζί ενάντια στον κορωνοϊό», «υπομονή, μια δύσκολη κατάσταση είναι, θα περάσει» και η ατομική ευθύνη για την προστασία μας (και όχι η ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας) πανταχού παρούσα…
«Σας ευχαριστούμε (που μας μπουκώσατε στα κέρδη)»
Αυτές τις μέρες δεν είδαμε για μια απλή άνοδο της κερδοφορίας. Με βάση επίσημα στοιχεία η αύξηση σε αξία πωλήσεων των σούπερ μάρκετ τη φετινή εβδομάδα πριν από την Καθαρά Δευτέρα σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή ημερολογιακή εβδομάδα (25 Φεβρουαρίου έως 3 Μαρτίου 2019), σύμφωνα με την IRI Hellas, είναι 41,8%.
Γι’ αυτό οι εργοδότες μας δεν παρέλειψαν να μας ευχαριστήσουν! Φυσικά, λόγω της έκτακτης κατάστασης φάνηκαν και λίγο «ανοιχτοχέρηδες». Έτσι λοιπόν, ακούσαμε για δωροεπιταγές (Lidl, Discount Markt), μπόνους (ΑΒ Βασιλόπουλος), ακόμα και έκτακτα επιδόματα (Μασούτης).
Καθετί παραπάνω παίρνει ένας εργαζόμενος είναι θετικό. Ωστόσο, δεν πρέπει να γίνεται αφορμή ούτε για να ξεπλένουμε τις ευθύνες των εργοδοτών μας για αυτή την κατάσταση ούτε να προσαρμόζονται οι ανάγκες μας στο επίπεδο του «ανέβηκε λίγο η δουλειά, αν πάρουμε και κάνα χαρτζιλίκι είμαστε εντάξει».
Δεν ξεχνάμε ούτε το γεγονός ότι δουλέψαμε σε συνθήκες πανδημίας σε ήδη υποστελεχωμένα καταστήματα με αποτέλεσμα να τρέχουμε σαν τρελοί για να προλάβουμε το φόρτο εργασίας, ούτε ότι δουλέψαμε με παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας, ούτε ότι εκμεταλλεύονται την πανδημία για να κάνουν κάτεργα τους χώρους δουλειάς και να μονιμοποιήσουν και για μετά την πανδημία συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.
Και η ευθύνη για τα παραπάνω δεν είναι γενική και αόριστη. Ανήκει στην εργοδοσία και το κράτος της εξολοκλήρου!
Να αφήσουν τα σάπια κατά μέρους! Δε θέλουμε λόγια και κινήσεις συμπάθειας. Δε χρειαζόμαστε έκτακτα βοηθήματα. Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθούς στα επίπεδα των σύγχρονων αναγκών, επαρκή στελέχωση των καταστημάτων, θέσπιση πόστων και συγκεκριμένων καθηκόντων για κάθε εργαζόμενο, δημόσια και δωρεάν ασφάλιση με κοινωνικό χαρακτήρα, ένταξη ειδικοτήτων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, προστασία της υγείας μας από κάθε επικίνδυνο παράγοντα, και από τον κορωνοϊό.
Όλα τα παραπάνω πριν την πανδημία για τους εργοδότες μας θεωρούνταν αντιαναπτυξιακά. Μέσα στην πανδημία θεωρείται αντιαναπτυξιακό να προστατεύεται η υγεία μας. Και για να το ξεχάσουμε μας πετάνε και από ένα ξεροκόμματο!
Να μην τους περάσει!