Οι εικόνες από τη Σάμο συγκλονίζουν. Οικογένειες εργαζομένων, βιοπαλαιστών, αγροτών, από τη μια στιγμή στην άλλη ξεσπιτώθηκαν. Είδαν να μετατρέπονται σε χαλάσματα οι κόποι μιας ζωής. Μέχρι και τη Δευτέρα 2 Νοέμβρη, 920 σπίτια είχαν κριθεί μη κατοικήσιμα. Σχολικά και πανεπιστημιακά κτίρια είναι είτε μισογκρεμισμένα είτε γεμάτα ρωγμές, με γονείς και εκπαιδευτικούς να ανατριχιάζουν στη σκέψη τι θα γινόταν «αν ο σεισμός “χτυπούσε” πριν από το σχόλασμα». Αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες καταστράφηκαν και είναι αμφίβολο πόσοι από αυτούς θα καταφέρουν να ορθοποδήσουν. Ακόμα ηχεί στα αυτιά όλων ο θρήνος των μανάδων και των πατεράδων των δύο αδικοχαμένων παιδιών, 15 και 17 ετών, που ο θάνατός τους κάνει ακόμα πιο αβάσταχτη την τραγωδία.
Τα 6,7 Ρίχτερ έβγαλαν στην επιφάνεια με τον πιο τραγικό τρόπο την πλήρη έλλειψη έργων αντισεισμικής προστασίας και προσεισμικών ελέγχων. Αδιάψευστος μάρτυρας οι σοβαρές ζημιές σχεδόν σε όλες τις σχολικές υποδομές της Σάμου. Το ίδιο ισχύει και για τους συνοικισμούς του νησιού. Οι όποιες επισκευές και ανακαινίσεις γίνονται στα παλιά σπίτια, είναι με «ατομική ευθύνη». Κυβερνήσεις, δημοτικές και περιφερειακές αρχές δεν φρόντισαν έστω για το αυτονόητο: Να γκρεμιστούν ή να διατηρηθούν ασφαλή όλα τα εγκαταλειμμένα κτίρια.
Οι κάτοικοι της Σάμου, όπως πριν αυτοί της Μυτιλήνης που είναι ακόμα «στο περίμενε» για αποζημιώσεις, τα παιδιά των Γυμνασίων 10ου και 5ου στον Κορυδαλλό, που κάνουν μάθημα σε κοντέινερ επειδή τα σχολεία δεν έχουν επισκευαστεί ακόμα από το σεισμό του 1999 στην Πάρνηθα (!) και πάει λέγοντας, ζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που βάζει στο ζύγι του «κόστους – οφέλους» την ανθρώπινη ασφάλεια και ζωή. Δεν δίνουν «μία» για έργα που δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο, είναι όμως αναγκαία για το λαό, για να μην καίγεται στις πυρκαγιές, να μην πνίγεται στις βροχές, να μη θάβεται στα χαλάσματα από τους σεισμούς.
Είναι αυτό το αντιλαϊκό κράτος και οι κυβερνήσεις που σε χρόνο μηδέν εξασφαλίζουν δισεκατομμύρια για τις επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις των βιομηχάνων, εφοπλιστών, μεγαλοξενοδόχων, μεγαλοκατασκευαστών, αλλά αφήνουν στο έλεος των φυσικών καταστροφών τα λαϊκά στρώματα, συνθλίβοντας και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους.
Είναι το ίδιο κράτος που εν μέσω πανδημίας αφήνει γυμνό το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, δεν παίρνει ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τα ΜΜΜ και την ίδια ώρα φαίρνει προς ψήφιση άλλο ένα αντεργατικό τερατούργημα για την επιβολή 10ωρης δουλειάς, απλήρωτων υπερωριών, επιπλέον εμποδίων για την οργάνωση των εργατών στα σωματεία τους.
Το Σωματείο μας στηρίζει τα δίκαια αιτήματα του λαού της Σάμου, τη διεκδίκηση μέτρων πραγματικής ανακούφισης και αποκατάστασης, σε αντιπαράθεση με την κυβερνητική κοροϊδία. Να γίνει υπόθεση των εργαζομένων, όλου του λαού, η προστασία μας από ανάλογα φαινόμενα.
Στέκεται επίσης αλληλέγγυο στο γειτονικό λαό της Σμύρνης, που πλήρωσε και αυτός με βαρύ φόρο αίματος της αντίστοιχες ελλείψεις.
Ο έργαζομενοι στον κλάδο μας ξέρουμε καλά, ότι και το κατάλληλο επιστημονικό υπόβαθρο υπάρχει και το εκπαιδευμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Το εμπόδιο του κριτηρίου της παραγωγής, στη βάση του «κόστους-οφέλους», είναι αυτό που πρέπει να τσακίσουμε, για να μην φοβόμαστε τους σεισμούς και τις βροχές, στον 21ο αιώνα.